Wanneer de volle maan jouw Yoni aanraakt

Wat al jong is begonnen, is mijn liefde voor de maan. Misschien was het op een avond waarop ik alleen zat onder de sterrenhemel en haar volle gloed me aankeek zoals alleen zij dat kan: onvoorwaardelijk, zonder haast, zonder oordeel. Of misschien begon het al veel eerder, ergens in mijn kindertijd, toen ik voor het eerst het vermoeden kreeg dat mijn lichaam een eigen geheim kende — een ritme, een innerlijke klok die niet in minuten of uren tikt, maar in schommelingen van licht, bloed, stilte en vuur.

Sindsdien is de maan een gids voor me geworden.
Niet als symbool of idee, maar als iets levends.
Ze herinnert me aan wie ik ben wanneer ik vergeet:
een vrouw van ritme.
Een vrouw van golven.
Een vrouw van cycli.

Want de maan verandert elke dag.
Soms verschijnt ze in volle glorie.
Soms trekt ze zich terug in het donker.
En toch is ze er altijd.
Zo leerde ik dat ook ik niet elke dag hetzelfde hoef te zijn.
Dat ook ik mag opkomen, verdwijnen, verschuiven.

Die wijsheid leeft in mijn hele lijf.
Maar nergens zo intens als in mijn bekken.
Daar, diep vanbinnen, leeft iets ouds, iets wijs —
mijn Yoni.

De Yoni is geen ‘deel van het lichaam’.
Ze is het lichaam.
Ze is de oorsprong, de poort, het begin.
Een tempel van gevoel, van herinnering, van scheppingskracht.

In oosterse spirituele tradities wordt de Yoni vereerd als het goddelijke vrouwelijke — een levend symbool van het universum zelf. Yoni betekent letterlijk “heilige doorgang” of “bron” in het Sanskriet. Ze is de plaats waar leven ontstaat, maar ook waar leven gekend wordt. Waar verdriet zich nestelt. Waar verlangen zich laat voelen. Waar herinneringen zich opslaan zonder woorden. Waar trauma zich vastzet — en waar heling begint.

Onze Yoni leeft stilletjes mee met alles wat we meemaken.
Ze voelt of we bemind worden of vergeten.
Of we zacht zijn voor onszelf, of streng.
Ze weet het wanneer we over onze grenzen gaan, of wanneer we onze waarheid inslikken.
En ze weet ook wanneer we thuiskomen.
Wanneer we naar haar luisteren.
Wanneer we haar aanraken met eerbied in plaats van haast.
Wanneer we haar zien zoals ze is: niet iets van ons, maar iets in ons.

Tijdens de volle maan lijkt haar stem sterker.
Ik voel het dan tintelen in mijn onderbuik.
Alsof iets wakker wordt wat lang heeft geslapen.
Alsof de maan licht werpt op een kamer in mij die ik vergeten was,
maar die altijd op me heeft gewacht.

Jij hebt die kamer ook, lieve vrouw.

Jouw Yoni is geen verborgen of schaamtevolle plek.
Ze is een altaar.
Een klankkast.
Een bron van rauw weten en stille magie.
Ze is de plek waar jouw vrouwelijke kracht zich nestelt —
en waar jouw zachtheid haar bedding vindt.

Ze is je kompas wanneer je niet meer weet welke kant op.
Ze is je waarheid wanneer je hoofd twijfelt.
Ze is je anker wanneer alles om je heen versnelt.
En als je haar durft te benaderen zoals je een tempel betreedt — langzaam, zacht, met eerbied — dan zul je merken dat ze je begint te antwoorden.

Niet in woorden, maar in sensaties.
In rust.
In dieper ademhalen.
In tranen die eindelijk stromen.
In lust die niets hoeft te zijn behalve stroming.
In creatie die opwelt zonder plan.

Rituelen om jouw Yoni en de maan te eren

✨ Verbinding met je bekkengebied
Leg dagelijks even je handen op je onderbuik. Voel haar. Niet als spier of huid, maar als ruimte. Als tempel. Adem daar naartoe. Fluister iets liefs. Het is een aanraking zonder doel — alleen om aanwezig te zijn.

✨ Yoni-ei ceremonie
Een Yoni-ei, vaak gemaakt van rozenkwarts, jade of obsidiaan, is geen object van prestatie, maar van aanwezigheid. Het helpt je om contact te maken met je Yoni van binnenuit. Reinig je ei ritueel met water en intentie, houd het in je handen en vraag of je Yoni vandaag openstaat voor deze ontmoeting. Breng het ei in met zachtheid, als een gebed. Adem, beweeg langzaam, luister. Draag het zolang het goed voelt. Laat je lichaam zelf aangeven wanneer het genoeg is. Na afloop: bedank haar. En jezelf.

✨ Zacht bewegen met aandacht
Maak cirkels met je heupen. Dans met gesloten ogen. Voel hoe jouw Yoni beweegt als deel van je hele lichaam. Laat het genot zonder doel door je heen golven. Niet om sexy te zijn, maar om zacht te worden.

✨ Vollemaanritueel voor jouw Yoni
Schrijf een brief aan haar. Aan jouw Yoni. Vraag haar: wat heb jij me te zeggen? Wat wil jij dat ik onthoud? Verbrand je brief ritueel, of begraaf haar in aarde. Laat haar verdwijnen in het donker zodat ze terug kan keren als licht.

✨ Creatie vanuit je bekken
Als de maan vol is, laat dan iets ontstaan. Schrijf, zing, schilder, huil. Laat jouw Yoni meeschrijven — niet met woorden, maar met waarheid.

Een sensuele oefening: de thuiskomst

Maak je ruimte warm en uitnodigend.
Leg een zacht dekentje klaar, een kaars, eventueel een olie.
Ga liggen op je rug, met je knieën licht gebogen.
Plaats je handen op je onderbuik.
Adem langzaam in… en op je uitademing laat je alles zakken: je schouders, je buik, je billen.
Stel je voor dat je in een diepe grot bent — warm, donker, veilig.
Deze grot is jouw bekken.
En in het hart daarvan: jouw Yoni.

Stel je haar voor als een bloem. Of een poort.
Of iets wat geen vorm heeft maar wel aanwezigheid.
Vraag haar, met zachtheid:
“Wat wil jij mij vandaag laten voelen?”
En luister.
Niet met je hoofd, maar met je huid.
Laat haar spreken in warmte, in tinteling, in traan, in verlangen.
En eindig met deze fluistering:
“Ik ben weer thuis.”

Lieve vrouw,
je hoeft haar niet te begrijpen.
Je hoeft haar niet te beheersen.
Je hoeft alleen maar te onthouden dat ze er is.
Dat zij jou nooit is vergeten.

Laat de maan je gids zijn,
en jouw Yoni je kompas.

Liefs,

Chantal

PS Wil je nóg meer van die sensualiteit en vrouwelijkheid voelen: lees dan De Dienstmaagd. Geen boek als alle andere maar een gids naar jouw eigen vrouwelijkheid. Juist nu de warme zomer er bijna is, voel, beweeg en laat de warmte en de volle maan jou bekoren!

Ze is nu vol in al haar licht staat ze te shinen voor jou. Beweeg mee in haar magische kracht en wijsheid 💜

Bestel haar hier 💜